Kendi Aynasında Kaybolan Karaltıyla Konuşmalar

Bazen birkaç gün önce yaptığım şeyleri sanki haftalar ya da aylar önce yapmış gibi hatırlıyorum.
Belki günler çok yavaştır belki de ben çok hızlıyım, bilmiyorum.
Kim bilir bu yüzden karaltılarla konuşuyorumdur.
Zamanı asırlara, yıllara, aylara, haftalara, günlere, saatlere, dakikalara ve hatta saniyelere bölüyoruz.
Neden?
Bizim zamanla alıp vermediğimiz nedir?
Neden elimizde ki her şeyi zamana bırakıyoruz?
Sorunumuz kiminle?
Yoksa biz kendimize dev yel değirmenlerinden sahte düşmanlar mı yapıyoruz?
Bunlar kim?
…
Size dünyanın iyi bir yer olduğunu söylesem, hepiniz gülersiniz.
Sizin iyi olduğunuzu söyleyen kim?
Siz mi?
Siz iyi değilsiniz ben de öyle.
Beyler bayanlar, dev bir tiyatrodayız.
Burada ağlayan ve gülen suratlar var.
Burada öfkeye ve merhamete bulanmış yüzlerden yapılmış acı var.
Ve siz, her sabah yüzünüze baktığınızda göremiyorsunuz artık kendinizi.
Siz, kendi aynalarında kaybolanlar!