Yanılgısını Göğsünde Nişan Olarak Taşıyan Birinin Sözleri

Çay kaşığının bardakta yankılandığı sese karışmıştım.
Suskunluğumla hangi dilde konuşuyorduk, hatırlamıyorum.
Kıyım yok benim dedim.
Sırtıma ay ışığını aldım ve yürümeye başladım.
Bir yanılgı olduğumu hatırladım.
Saydamdım.
Açıkta demir atmış bir geminin yalnızlığıdır İnsan dedim
Martıları beslerken.
Elli metrede bir gülümsedim kendime.
Ardıma baktım.
En büyük günahıma.
En büyük kederim saçlarımı okşadı.
Bir kırlangıçla bir gürültünün içinden geçtim.
Az önce kayalıklarından denize döküldüm bu şehrin, kağıttan bozma bir gemiyle.