Yalnızlık Üzerine Notlar

Mutlak ki insan, yapısı gereği sosyal bir canlıdır. 
Yalnızlık ise kendi sesimizi duymamıza olanak tanır. 
Her ne kadar kendi sesimizi duymak iyi bir şey olsa da hayatta başka sesler, başka düşler, başka fikirler de olduğunu ve onlarında duyulmaya, anlaşılmaya, kendini ifade etmeye ihtiyaçları olduğunu kendimize hatırlatmamız gerekir. 
Bu çok seslilikten kendimizi mahrum bırakmak, kendimize haksızlık olur düşüncesindeyim. 
Elbette bu çok seslilik kendi doyum noktasına ulaştığında kendi kabuğuna çekilmek, duyduklarını, gördüklerini ve öğrendiklerini sindirmek ister. 
İşte yalnızlık da bu noktada devreye girer. Bu açıdan bakıldığında yalnızlık, aslında insanın kendi çıkarımlarını yapabildiği, daha tarafsız değerlendirmelerde bulunabildiği bir alandır. Böylelikle kendi istek ve beklentilerini daha iyi gözlemleme şansı bulur. Yalnızlığı bir korku odası olarak düşünmek yerine böyle bir yaklaşımda bulunmanın yapıcı olacağı kanaatindeyim.