Pencerelerdeki Sonsuz Bekleyişlerin Kadim Sırrı

Kendimi uzunca bir boşukla aynadaki yansımadan seyrediyorum.
Ne görmek istiyorum? diye de soruyorum. Ne görecektim?
Duvardaki dolunay cenin pozisyonunda bekliyor.
Hayat, hep bir bütün olma çabası içinde.
Son birkaç gecedir pencere kenarındaki insanları izliyorum.
Öylece bekliyorlar.
Kimisi sabahı, kimisi bıraktığı düşleri ─acaba geri döner mi?
Kimisi de uyku tozunu.
Her pencere, kendi dileğini tutmuş ve yıldızı O’na göz kırpsın diye bekliyor.
Bense, küçük pencerelerden büyük umutların geceye bırakılan adaklarını izliyorum.
Burada, sonsuz bekleyişlerin şahitliğini yapıyorum.