Yüzünde Kaybolduğum Bir Gece

İnsan, bazı geceler kendi yüzünde kaybolur.
Söz gelimi bir otobüs durağına, bir iskeleye tutunmaya çalışır da, yüzü eskir.
Sesinde bir tutam tebessüm kalmıştır, onu da harcamaz, ıslık çalar.
Ruhu bulanmasın diyedir.
Karşı sahilin ışıkları göz bebeklerini büyütmesin
İki adıma denktir içindeki yalnızlığı.
Biliyorum der.
Öyle demek istemediğini biliyorum.
Bu yüzden bir kadının göz yaşlarıyla anlaşır her gece.
Duvardaki saatin sesi kafama vuruyor.
Pilini çıkartıyorum.
Eskiden olsa yakardım.
Şimdi beni engelleyen şey nedir?
Dinginlik?
Hayır.
Bunun hiçbir boka yaramayacağını anlamak, yıkımdan caymak.
Gecenin kanadına bırakıyorum kendimi.
Yitip gitmemek için
Kafamda koca bir delikle.